ای آخرین وعده ی الهی بیا تو را به وجود مقدس خودت (عج) قسم....
عباس کودکان در خیمه بی تابند ساقی غنچه ها لب تشنه آبند
دشمن در هراس زور بازویت زینب چشم براه دیدن رویت
دیری است بر سر زلفت گرفتارم عمری است که گره خورده به تو کارم
عباس ای نمایشگاه زیبایی والله خون چکد از چشم تو ساقی
ای دل ماه من از صدر زین افتاد بنگر پرچم حق بر زمین افتاد
بی ابوالفضل بی کس و کارم بر ابوالفضل من گرفتارم
یا ابالفضل یا ابوفاضل
عباس ای گل عالم پسند من عباس ای سوار قد بلند من
عمری است توعصای دست من هستی دیری است راه غم بر قلب من بستی
عباس ای سپاه و ای علمدارم عباس یوسفی رونق به بازارم
یا ابالفضل یا ابوفاضل
براستی اسلام حیاتش را مدیون خون حسین (ع) است...
از عطر گل یاس بگو، ای دل من
از آیه ی احساس بگو، ای دل من
وقتی که به آب میرسی با لب خشک
یا حضرت عباس بگو، ای دل من...
***
دوباره پرچم و بزم محبت
دوباره نوحه و عرض ارادت
دوباره روضه و شور و هیاهو
دوباره دم زدن از غربت او
دوباره نغمه‌های فاطمیون
دوباره گریه‌های زینبیون
دوباره پر شده عطر گل یاس
دوباره یک علم با عکس عباس
دوباره چایی روضه دمادم
دوباره فصل غم فصل محرم
دوباره لعن بر آل امیّه
غذای نذری بی‌بی رقیه
دوباره زنده‌داری‌های هر شب
دوباره گریه بر غمهای زینب
دوباره روز تاسوعا و عاشور
دوباره چهرة نیلی و پرنور
دوباره در عزایی سر شکستن
دوباره با محرم عهد بستن
بیا از فاطمه قولی بگیریم
بپای یوسف زهرا بمیریم
بیا در پیش پایش خاک گردیم
بیا با اشک روضه، پاک گردیم
بیا مشکی بپوشیم از غم یار
بسوزیم از غم و غمهای دلدار
به دور شمع او پروانه باشیم
بیا این ماه را دیوانه باشیم
شاعر:سید امیر حسین میر حسینی
***
تو با انالغریب خود شعله به خشک و تر زدی
تو با سر ز تن جدا به سوی دوست پر زدی
امان از دل زینب...
باز باران با ترانه
می خورد بر بام خانه
یادم آمد کربلا را
دشت پر شور و بلا را
گردش یک ظهر غمگین
گرم و خونین
لرزش طفلان نالان
زیر تیغ و نیزه ها را
با صدای گریه های کودکانه
وندرین صحرای سوزان
می دود طفلی سه ساله
پر ز ناله
دلشکسته
